Εστία
Ήταν η πρωτότοκη θυγατέρα του Κρόνου και της Ρέας, αδελφή του Δία, του Ποσειδώνα και των άλλων θεών. Ήταν η θεά της εστίας κάθε σπιτιού, που στους αρχαίους λαούς είχε ιερό χαρακτήρα. Γιατί η εστία ήταν το κέντρο της οικογένειας, εξυπηρετούσε τις καθημερινές ανάγκες και δεχόταν τις προσφορές της. Έγινε το σύμβολο της φιλοξενίας και του απαραβίαστου οικογενειακού ασύλου. Παρ' όλο που οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η θεά εστία παρέμεινε σε όλη τη ζωή της παρθένα, έγινε προστάτρια της οικογένειας, της κατοικίας και της φιλοξενίας. Τη λάτρευαν σε κάθε σπίτι, γιατί πίστευαν
ότι αυτή εφεύρε την κατοικία. Σ΄ αυτήν πρόσφεραν τους πρώτους καρπούς των αγρών, τις λεγόμενες απαρχές των καρπών. Της αφιέρωναν επίσης μικρά μοσχάρια.
Σε κάθε σπίτι, ακριβώς στο κέντρο, και σε σχήμα κυκλικό υπήρχε η εστία. Εκεί έκαιγε συνεχώς το ιερό πυρ. Κάθε πόλη βέβαια είχε την κοινή της εστία. Από κει έπαιρναν φωτιά όσοι επρόκειτο να εκστρατεύσουν ή ν' αποικίσουν, και μετέφεραν την ιερή αυτή φωτιά από τη μητρόπολη στη νέα πατρίδα. Αυτό έδειχνε το δεσμό που υπήρχε ανάμεσα στις δύο πόλεις.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι κοινή εστία όλης της Ελλάδας και του κόσμου ολόκληρου ήταν η εστία των Δελφών, όπου βρισκόταν και ο Ομφαλός της γης. Αν ποτέ έσβηνε η ιερή φλόγα, θεωρούνταν πολύ κακός οιωνός. Θα έπρεπε να ξαναναφτεί απευθείας από τον ήλιο για να είναι αμόλυντη.
Στην τέχνη η Εστία εικονίζεται σαν μια παρθένα με μακρύ φόρεμα και πέπλο. Στο χέρι κρατά σκήπτρο, μια λυχνία ή πυρσό ή κλαδί με άνθη και καρπούς.
