Αταλάντη
Στην ελληνική μυθολογία η Αταλάντη ήταν όμορφη, δυνατή, και η πιο γρήγορη δρομέας ανάμεσα στους θνητούς. Ταξίδεψε με τον Ιάσονα και τους Αργοναύτες στην αναζήτηση για το χρυσόμαλλο δέρας, αλλά είναι πιο γνωστή για τις περιπέτειες της, μετά την αναζήτηση, συμπεριλαμβανομένου του κυνηγιού του Καλυδώνιου κάπρου, του αγώνα με τον Ιππομένη, και για την απρεπή συμπεριφορά σε ένα ναό του Δία.
Η μυθική προέλευση της Αταλάντης δεν είναι σίγουρη: κάποιες ιστορίες λένε ότι ήταν η κόρη του Σχοινέα της Βοιωτίας, άλλες ότι ο Ίασος της Αρκαδίας ήταν ο πατέρας της. Και υπάρχουν ενδείξεις ότι μητέρα της μπορεί να ήταν μια συνοδός της θεάς Αρτέμιδος. Όποιοι και να ήταν οι γονείς της, ο θρύλος λέει ότι είχε μια δραματική παιδική ηλικία. Όταν γεννήθηκε η Αταλάντη, ο πατέρας της ήταν τόσο απογοητευμένος που δεν έκανε γιο που εγκατέλειψε το βρέφος μέσα στο δάσος, όπου διασώθηκε και γαλουχήθηκε από μια αρκούδα. Λίγο καιρό αργότερα, κυνηγοί βρήκαν την αρκούδα θηλάζει το μωρό, και την πήραν για να την αναθρέψουν οι ίδιοι. Η Αταλάντη μεγαλώνοντας εξελίχθηκε σε μια εξαιρετική τοξότρια και ικανότατη κυνηγός. Μερικοί μελετητές υποστηρίζουν ότι για τους αρχαίους Έλληνες, ο μύθος της Αταλάντη τονίζει την αντίληψη που υπήρχε για την εύνοια των γιων έναντι των θυγατέρων. Ταυτόχρονα η ιστορία της Αταλάντης, προσομοιάζει τη ζωή πολλών μυθικών ηρώων. Για παράδειγμα, ο Πάρης, ο Οιδίποδας και ο Ορέστης, όλοι τους είχαν εγκαταλειφθεί ή απορριφθεί όταν ήταν μικροί, αλλά οι θρύλοι λένε πως επέζησαν, πέτυχαν, και εκπλήρωσαν τις επιθυμίες ή τους φόβους που ώθησαν τους γονείς τους να τους εγκαταλείψουν. Αταλάντη όχι μόνο έγινε τόσο ισχυρή και επιτυχημένη, όσο θα ήταν ο γιος τον πατέρα της , αλλά αρνήθηκε και τη θηλυκότητά της, απορρίπτοντας την ιδέα του γάμου. Όσον αφορά τη χρονολογία που έζησε, η Αταλάντη ανήκε στη γενιά πριν από τον Τρωικό πόλεμο, και συμμετείχε σε δύο μεγάλες ηρωικές αποστολές της εποχής της μυθοπλασίας: την αναζήτηση για το χρυσόμαλλο δέρας, με τους Αργοναύτες και το κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου.
Το κυνήγι καλυδώνιου κάπρου
Μετά την περιπέτεια με το χρυσόμαλλο δέρας, η Αταλάντη έπαιξε τον πιο σημαντικό ρόλο στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου. Όταν ο Οινέας, βασιλιάς της Καλυδώνας προσέβαλε την Αρτέμιδα παραλείποντας να της προσφέρει θυσία, η θεά έστειλε ένα φοβερό αγριογούρουνο που ρήμαξε την Καλυδώνα. Ο γιος του Οινέα Μελέαγρος, ο οποίος ήταν ένας από τους νεότερους Αργοναύτες, κάλεσε όλους τους πρώην συντρόφους του, συμπεριλαμβανομένης της Αταλάντης, για να τον βοηθήσουν να σκοτώσει το αγριογούρουνο. Κατά τη διάρκεια του κυνηγιού η Αταλάντη χτύπησε πρώτη τον κάπρο με ένα βέλος στο κεφάλι του παίρνοντας το πρώτο αίμα. Παρά το γεγονός ότι η πληγή δεν σκότωσε το θηρίο, το κατέστησε εύκολο για τους υπόλοιπους να σκοτώσουν το αγριογούρουνο, με τον Μελέαγρο να δίνει το θανάσιμο πλήγμα στο ζώο. Ο Μελέαγρος απένειμε το βραβείο του δέρματος του αγριόχοιρου στην Αταλάντη. Το γεγονός αυτό όμως εξόργισε τους υπόλοιπους κυνηγούς, ειδικά τους θείους του Μελέαγρου, Πλήξιππο και Τοξέα, επειδή δεν πίστευαν ότι μια τέτοια τιμή θα έπρεπε να αποδοθεί σε μια γυναίκα. Στον άγριο καυγά που ακολούθησε ο Μελέαγρος σκότωσε τους δύο θείους του. Αυτό θα αποδεικνυόταν και μοιραίο για τον Μελέαγρο.
Ο ήρωας έφερε μια κατάρα κατά τη γέννησή του από τις Μοίρες- τις τρεις γυναίκες που έλεγχαν το πεπρωμένο. Οι Μοίρες είχαν εμφανιστεί στη μητέρα του Μελέαγρου, την Αλθαία, και προέβλεψαν ότι ο γιος της θα ζούσε μόνο για όσο διάστημα θα έκαιγε το κούτσουρο που ήταν εκείνη τη στιγμή στο τζάκι. Η Αλθαία τράβηξε αμέσως το ξύλο από το τζάκι και το έκρυψε για να προστατεύσει τον Μελέαγρο. Όταν η Αλθαία άκουσε ότι ο γιος της είχε σκοτώσει τα αδέλφια της, έριξε μέσα στο θυμό της το μοιραίο κούτσουρο στη φωτιά, προκαλώντας το θάνατο του Μελέαγρου.
Ο αγώνας δρόμου
Σύμφωνα με το μύθο, η επιτυχία της Αταλάντης στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου προκάλεσε τη συμφιλίωση με τον πατέρα της, τον Σχοινέα ή Ίασο. Όπως όλοι οι πατέρες της αρχαίας Ελλάδα, πραγματικό ή μυθικοί, ο Σχοινέας ή Ίασος είχε την κοινωνική ευθύνη να βρει στην κόρη του ένα σύζυγο. Ωστόσο η Αταλάντη απέρριψε την ιδέα του γάμου, πιθανώς επειδή υπήρχε χρησμός εναντίον του, από κάποιο μάντη. Στους θεούς σπάνια γίνεται ανεκτή μια γυναίκα που αρνείται να παντρευτεί, οπότε για να κατευνάσει τους θεούς και τον πατέρα της, συμφώνησε να παντρευτεί υπό έναν όρο. Ο άνθρωπος που θα παντρευόταν θα έπρεπε πρώτα να την νικήσει σε ένα αγώνα δρόμου, αλλά αν έχανε θα έπρεπε να θανατωθεί.Η Αταλάντη, που ήταν η ταχύτερη θνητή στη γη, πάντα κέρδιζε τους αγώνες, ακόμη και όταν έδινε στους αντιπάλους της προβάδισμα. Το πλήθος των νεκρών μνηστήρων συνεχώς αυξανόταν. Τέλος ο Ιππομένης (ή Μελανίων), ο οποίος ήταν ερωτευμένος με την όμορφη Αταλάντη, ανέλαβε την πρόκληση.
Εν τω μεταξύ, η Αφροδίτη, η θεά του έρωτα, είχε κουραστεί από το θανάσιμο παιχνίδι της Αταλάντης, και έδωσε στον Ιππομένη τρία χρυσά μήλα από τον κήπο των Εσπερίδων (οι Εσπερίδες ήταν παρθένα κορίτσια που φρουρούσαν ένα μαγικό δέντρο). Κατά τη διάρκεια του αγώνα ο Ιππομένης αποσπούσε την προσοχή της Αταλάντης ρίχνοντας κάθε μήλο ακριβώς λίγο μπροστά της, ώστε να σταματούσε να το πάρει. Με τον τρόπο αυτό τρεις φορές η Αταλάντη επιβράδυνε αρκετά, ώστε ο Ιππομένης να κερδίσει τον αγώνα. Η Αταλάντη κράτησε το λόγο της και παντρεύτηκε τον Ιππομένη.
Το ζευγάρι ταίριαξε και αγάπησαν ο ένας τον άλλο και όλα φαίνονταν καλά. Τότε, μια μέρα η Αφροδίτη, η οποία είχε εξοργιστεί επειδή ο Ιππομένης παρέλειψε να την ευχαριστήσει για τα χρυσά μήλα, έριξε ένα μαγικό ξόρκι στους νεόνυμφους, αναγκάζοντας τους για να κάνουν έρωτα στο ναό του Δία. Ο βασιλιάς των θεών είδε το ζευγάρι στον ναό του και ως τιμωρία μετέτρεψε τον Ιππομένη σε λιοντάρι και την Αταλάντη σε λέαινα. Μια άλλη εκδοχή λέει ότι το ζευγάρι αμάρτησε στο ναό της Ρέας, της μητέρα των θεών. Μετέτρεψε τότε τους εραστές σε λιοντάρια και τους έζεψε στο άρμα της, να την υπηρετούν για πάντα.