Ηχώ
Η Ηχώ ήταν η νύμφη της οποίας ο μύθος προσπαθεί να εξηγήσει το φαινόμενο της ηχούς. Παράλληλα επισημαίνεται η πρέπουσα γυναικεία συμπεριφορά στην αρχαία Ελλάδα.
Υπάρχουν αρκετές εκδοχές της ιστορίας της Ηχούς. Στην πρώτη από αυτές προκάλεσε την οργή της Ήρας, ενώ σε μια δεύτερη ερωτεύτηκε αιώνια τον πιο όμορφο άνδρα της αρχαιότητας, τον Νάρκισσο. Η Ηχώ σαν ακόλουθος της Ήρας, έπρεπε να υπηρετεί την βασίλισσα των θεών με πίστη και αφοσίωση. Ωστόσο η Ηχώ αναγκάστηκε από τον Δία να καλύψει τις απιστίες του, απασχολώντας την Ήρα με ακατάπαυστη ομιλία. Όταν η θεά ανακάλυψε την απάτη, καταράστηκε την Ηχώ, ώστε η νύμφη να μη μπορεί να βγάζει δικά της λόγια, παρά μόνο να επαναλαμβάνει εκείνα που έλεγαν οι άλλοι. Στην μυθολογία, η τιμωρία είναι ταιριαστή της ύβρεως: Επειδή η Ηχώ υπέπεσε στην πράξη έναντι κάποιου άλλου (του Δία), η τιμωρία της ήταν να μπορεί να μιλά μόνο μέσω κάποιου άλλου.
Στη δεύτερη εκδοχή της ιστορίας, η νύμφη κρυφοκοίταζε τον Νάρκισσο που κυνηγούσε στο δάσος. Ο έρωτάς της για εκείνον ήταν κεραυνοβόλος, αλλά εξαιτίας της κατάρας της Ήρας, μπορούσε μόνο να επαναλαμβάνει τα λόγια του Νάρκισσου. Όταν προσπάθησε να πλησιάσει τον κυνηγό, εκείνον την έδιωξε μακριά. Με πληγωμένη την καρδιά η νύμφη αποσύρθηκε βαθιά μέσα στο δάσος, όπου πέρασε την υπόλοιπη ζωή τη θρηνώντας για τον Νάρκισσο, μέχρι που το μόνο που έμεινε ήταν ο επαναλαμβανόμενος ήχος της φωνής της.
Απορρίπτοντας την θεϊκή αγάπη
Ίσως η πιο γνωστή εκδοχή του μύθου είναι εκείνη του Πάνα και της Ηχώς που ανήκει στον αρχαίο συγγραφέα Λόγγο, που έζησε στον 3ο μ.Χ αιώνα. Σε αυτήν την ιστορία η Ηχώ είναι που απορρίπτει τον έρωτα ενός θαυμαστή. Ο Παν ήταν ο θεός των βοσκών και των κοπαδιών.
Εμφανιζόταν μισός άνθρωπος και μισός τράγος. Η Ηχώ εκτός από όμορφη, είχε και γλυκιά τραγουδιστή φωνή, ενώ έπαιζε πολλά μουσικά όργανα. Παρόλο που ο Παν είχε θεϊκή καταγωγή, η Ηχώ απέρριψε τα αισθήματά του, γεγονός που εξόργισε τον θεό. Έτσι ξεσήκωσε έναν όχλο από βοσκούς, οι οποίοι επιτέθηκαν και διέλυσαν την Ηχώ μέχρι που το μόνο που έμεινε ήταν ο ήχος της φωνής της μέσα στο δάσος. Στην εκδοχή αυτή, το παράπτωμα της Ηχώς ήταν όχι ότι το παράκανε με την προσέγγιση κάποιου άνδρα, αλλά ότι δεν ανταποκρίθηκε όπως θα έπρεπε στη θέληση κάποιου άλλου άνδρα. Όμως, η ασυνήθιστα άγρια αυτή ιστορία λέχθηκε από τον συγγραφέα σαν ένα μέρος ενός μεγαλύτερου μύθου, για την ωρίμανση μιας κοπέλας που ονομαζόταν Χλόη. Πολλές φορές αυτή η ωρίμαση συμβολιζόταν με τη μεταμόρφωση του κοριτσιού π.χ. σε ένα δέντρο ή μια πηγή. Η ιστορία της Ηχώς λέχθηκε στην Χλόη, ως δραματικό στοιχείο για να τονίσει την ευτυχή κατάληξη του δικού της έρωτα με τον νεαρό άνδρα που ονομαζόταν Δάφνις.
