Διόσκουροι
(Διός+κούροι=γιοι του Δία): έτσι ονομάζονταν οι δίδυμοι γιοι του Δία και της Λήδας, ο Κάστορας κι ο Πολυδεύκης. Ήταν αδελφοί της ωραίας Ελένης και της Κλυταιμνήστρας. Ένας νεότερος μύθος αναφέρει ότι ο Κάστορας ήταν γιος του θνητού Τυνδάρεου, που ήταν άντρας της Λήδας, και ο Πολυδεύκης γιος του Δία. Γι' αυτό ο Κάστορας ήταν θνητός και ο Πολυδεύκης αθάνατος.
Οι Διόσκουροι θεωρούνταν ήρωες πολύ τολμηροί. Είχαν πάρει μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία και στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου. Έκλεψαν τις κόρες του Λεύκιππου Ιλάειρα και Φοίβη, και τις παντρεύτηκαν. Κάποτε μάλωσαν με τον Ίδα και το Λυγκέα, γιους του Αφαρέα. Κατά τον αγώνα που έγινε μεταξύ τους σκοτώθηκαν και οι τέσσερις. Ο Πολυδεύκης, που ήταν αθάνατος, δε δέχτηκε στην αρχή την αθανασία, που του πρόσφερε ο Δίας, για να μη χωριστεί από τον αδελφό του. Τελικά υποχώρησε με την προϋπόθεση ότι ο καθένας τους θα ζούσε χωριστά από τον άλλο, μια μέρα στον Κάτω Κόσμο και μια στον Όλυμπο. Έτσι μοιράστηκαν την αθανασία.
Η λατρεία των Διοσκούρων άρχισε στη Σπάρτη και σύμβολά τους ήταν δυο δόκανα και φίδια. Έπειτα διαδόθηκε σ' όλη την Ελλάδα, όπου λατρεύτηκαν σαν προστάτες όλων των αγωνισμάτων, ιδίως των ιππικών, γιατί πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Κάστορας ήταν τόσο σπουδαίος ιππέας, όσο σπουδαίος πυγμάχος ήταν ο Πολυδεύκης. Στα σύμβολα, που αναφέραμε παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε και μερικά άλλα: άλογα, στεφάνια, κλαδιά φοίνικα, στλεγγίδες, άστρα, κόκορα κ.ά.
Προς τιμήν τους τελούνταν τα Διοσκούρια στους Δελφούς, πιο σημαντική γιορτή όμως ήταν τα Θεοξένια.