Λυκάων

Πατέρας του Λυκάονα ήταν ο Πελασγός, ο μυθικός πρόγονος όλων των Πελασγών, δηλαδή των πρώτων κατοίκων της Ελλάδας. Για το όνομα της μητέρας του υπάρχουν διάφορες εκδοχές όπως η Μελιβοία ή η νύμφη Κυλλήνη, πάντως σχετίζεται με θεότητα νερού. Έτσι ο Λυκάων ήταν παιδί της γης και του νερού. Ίδρυσε την Λυκόσουρα, η οποία αναφέρεται ως η «πρώτη πόλη που είδε ο ήλιος». Τα Λύκαια ήταν αγώνες που γίνονταν στο Λυκαίον όρος και λέγεται ότι ήταν οι αρχαιότεροι τέτοιου είδους στην Ελλάδα. Οι Αρκάδες και οι πρόγονοί τους οι Πελασγοί πιστεύεται ότι προϋπήρχαν της Σελήνης και ζούσαν πριν από την ανάπτυξη της γεωργίας.

Κάποια φορά ο Λυκάονας φιλοξένησε τον Δία σε δείπνο και, είτε ο ίδιος είτε κάποιος από τους 50 γιους του σέρβιρε στο Δία από τη σάρκα ενός αγοριού. Λέγεται ότι με αυτόν τον τρόπο ήθελε να διαπιστώσει αν ο Δίας ήταν όντως θεός και έτσι θα μπορούσε να ξεχωρίσει το ανθρώπινο από το κρέας ενός ζώου. Ο Δίας αποτροπιασμένος από το κανιβαλιστικό γεύμα, κλώτσησε το τραπέζι και έριξε κεραυνό στο σπίτι, σκοτώνοντας και τους 50 γιους του Λυκάονα. Τον Λυκάονα τον μεταμόρφωσε σε λύκο. Σε κάποια άλλη εκδοχή του μύθου ο Λυκάονας προκάλεσε το Δία να καταστρέψει ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή μέσα σε τεράστια πλημμύρα από την οποία επιβίωσαν μόνο ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα.

Το αγόρι που χρησιμοποίησε ο Λυκάονας στο γεύμα ήταν είτε ένα άστεγο παιδί είτε ο γιος του Λυκάονα, ο Νύκτιμος. Σε κάποια άλλη εκδοχή του μύθου ήταν ο εγγονός του Λυκάονα ο Αρκάς, τον οποίο ο Δίας ξαναέφερε στη ζωή, ώστε να γίνει με τη σειρά του ο πρόγονος όλου του αρκαδικού λαού, ο οποίος και πήρε το όνομά του. Ο Αρκάς ήταν γιος της κόρης του Λυκάονα της Καλλιστώς. Η Καλλιστώ είχε μεταμορφωθεί σε αρκούδα από την Άρτεμη επειδή ο Δίας την είχε ερωτευτεί. Κάποιοι λένε ότι ο Λυκάονας με την πράξη του προσπάθησε να εκδικηθεί τον Δία

Μαγικό καταφύγιο Το Λυκαίον όρος ήταν ανέκαθεν ένα μέρος μαγείας και μεταμόρφωσης. Ιστορικοί πιστεύουν ότι το όρος αποτελούσε την τοποθεσία ενός άβατου. Όσοι έμπαιναν στο άβατο ήταν καταδικασμένοι να πεθάνουν μέσα σε έναν χρόνο. Οι άνθρωποι ή τα ζώα εκεί είχαν ασυλία από οποιαδήποτε καταδίωξη. Επίσης δεν είχαν πλέον σκιά, αφού πλέον ήταν κοντά στο θάνατο και λογίζονταν ως νεκροί. Λέγεται ότι εκείνο το σημείο του Λυκαίου όρους, ήταν που ο Δίας είχε ρίξει τον κεραυνό που σκότωσε τους γιους του Λυκάονα, κάνοντας έτσι την περιοχή ιερή.

Σύμφωνα με μια άλλη ιστορία για το Λυκαίον όρος, κάθε χρόνο ένας νεαρός άνδρας επιλέγεται να πάει στην όχθη μιας λίμνης δίπλα σε μια βελανιδιά όπου θα έβγαζε τα ρούχα του. Εκεί θα κολυμπούσε ως την απέναντι όχθη της λίμνης, όπου θα έβγαινε μεταμορφωμένος σε λύκο και θα παρέμενε σε αυτή τη μορφή για οκτώ χρόνια. Μόνο αν κατάφερνε να συγκρατηθεί από το να φάει ανθρώπινη σάρκα γι’ αυτό το χρονικό διάστημα θα μπορούσε να ξαναμεταμορφωθεί σε άνθρωπο. Ο Έλληνας περιηγητής και γεωγράφος Παυσανίας (143-176 μ.Χ.) ισχυρίστηκε ότι είχε δει στην Ολυμπία το άγαλμα ενός Ολυμπιονίκη που είχε επιβιώσει μια τέτοια δοκιμασία στο Λυκαίο όρος.

mythologicon.blogspot.com